Urca che botta!

Het eerste wat ik op dinsdagochtend deed, na het Wilhelmus onder de douche gezongen te hebben uiteraard, was naar de kiosk rennen om met een grote grijns op mijn gezicht de Gazzetta te kopen. Ik vroeg de kioskhouder waarom de krant in het gebruikelijke roze was gestoken, daar oranje mij een meer toepasslijke kleur had geleken. Twee vernietigende oogjes keken mij aan vanachter een toonbank vol roddelbladen. Het werd mij meteen duidelijk dat Italianen niet tegen hun verlies kunnen.
Onze trionf heb ik gadegeslagen in een woonkamer vol Fransen, Spanjaarden en Italianen. Ik was de enige Nederlander, maar dit veranderde na 5 minuten. De Fransen bleven neutraal, maar de Spanjaarden haastten zich om een Oranje shirtje uit de kast te trekken en ze vroegen me of ze mijn verf mochten gebruiken om net als ik rood-wit-blauwe vlaggetjes op hun wangen te tekenen. 'Mamma mia que jugadores impressionantes' riepen ze...Niet veel later zongen ze in onvervalst Nederlands 't is stil aan de overkant' met mij mee. Termen als 'calcio totale' en 'macchina oranje' vlogen door de kamer, terwijl de wolkjes boven de Italiaanse hoofdjes steeds donkerder kleurden.
Voor mij en een van mijn Italiaanse vrienden Francesco was de wedstrijd van een extra belang. We hadden onze haren er namelijk op ingezet. Bij winst van Italie zou ik mij een Jan van Halst-kapsel laten aanmeten, bij winst van Nederland zou Italie er een nieuwe Collina bij hebben. Zoals we allemaal weten is dat lot gelukkig aan mijn blauwe vriend 'beschoren' gebleken.
Na de wedstrijd kon geen van de Italianen het over zijn lippen krijgen om mij te feliciteren. Een fantastische ruzie op de Rai tussen de Jack van Gelders en de Joeri Mulders van Italie waarin iedereen door elkaar schreeuwde werd met een korte knip van de afstandsbediening ingewisseld voor een vechtfilm met Jacky Chan uit 1973. Een Italiaans meisje (ik noem haar 'wacht maar', aangezien ze dat ongeveer 90 minuten tegen mij heeft geroepen) is zonder mij te groeten naar huis gegaan. Ik heb ze in hun pastasaus gaar laten koken en ben met de Spanjaarden, Fransen en Duitsers naar Piazza Bra gegaan om een feestje te vieren. Vooraf was een groot feest op Piazza Bra aangekondigd bij winst van Italie, met bier voor slechts 1 Euro. Lachend heb ik 4 Euro voor mijn biertje betaald, terwijl ik de barman vroeg of hij misschien wist wat Nederland-Italie was geworden. Het plein was compleet uitgestorven, op een groepje oranje gekleurde vrolijk feest vierende internationale studenten na. Toen ik thuis kwam hing er een briefje voor mij klaar van mijn huisgenootje. 'Tutto culo' stond er op, oftewel 'stom geluk'. Ach, ik vergeef het ze maar, het komt niet vaak voor dat ze 90 minuten lang compleet weggespeeld worden door een team dat niet alleen beter maar ook slimmer speelt.
De volgende dag wilde de professor van het vak Linguistica Generale mij de toegang tot de les ontzeggen. 'Sinds gister verboden toegang voor alle nederlandse studenten op alle italiaanse universiteiten' wist hij uit te brengen. Terwijl al mijn niet-italiaanse vrienden hier diep onder de indruk zijn van Oranje en met name de Duitsers (!) vol lof zijn en zeggen lang niet meer zo'n goed team op een EK te hebben zien spelen, houden alle Italianen het op 'geen Cannavaro', 'stomme pech' en 'Donadoni is een eikel'.
Op een paar uitzonderingen na.. Toen ze bij de bibliotheek mijn Nederlandse paspoort zagen schudde de bibliothekaris mij de hand. 'Complimenten, een verdiende overwinning' zei hij. Even later ging ik een broodje halen in een zaakje waar ze mij 'Van Basten' noemen vanwege mijn sprekende gelijkenis. De mannetjes daar hadden erg van Oranje genoten. Als diepgewortelde Milan-supporters hadden ze het erg ontroerend gevonden om Van Basten weer als vanouds te hebben zien juichen. Het deed ze aan zijn Milan-periode denken.
Gelukkig zijn er ook nog eerlijke Italianen, maar van het grootste gedeelte vraag ik mij stellig af of ze wel dezelfde wedstrijd hebben gekeken. Hen raad ik aan de Gazzetta er nog maar eens goed op na te lezen. Niet voor niets kopten zei 'Urca che botta' oftewel 'Oef, wat een pak slaag'. Zo is het maar net en op dit moment is er niets mooiers dan Nederlander in Italie te zijn.